در بـــه در همیشگـــــــــــــــی،کولی صد سالــــــــــــه منــــــــم
خاک تمـــــــــام جـــــــــاده هــــــــاست جامــه کهنــــــــه تنم
هـــــــــزار راه رفتـــــــــه ام،هزار زخـــــــــــــــــــم خورده ام
تا تو مـــــرا زنده کنـــــــــــــی،هزار بــــــــــار مــــرده ام
شب از سرم گذشته بود در شب من شعلــه زدی
برای تطهیــر تنــم صاعقـــــــــــه وار اومدی
قلنــدرم! قلنــــدرم! گمشده در بــه درم!
فرو تر از خاک زمین،از آسمان فراترم!
قلندرانه سوختـــم،لب از گلایه دوختم
برهنگـــی خریدمو خرقـــــــه تن فروختــــم
هوا شدی نفس شدم؛ تیشه زدی ریشه شدم
آبشدی عطش شدم؛ سنگ زدی شیشــــــه شدم
تهــــــی ز قهروکین شدم برهنــــــــــه چون زمین شدم
مــرا تو خواستـــــــی اینچنین،ببین که اینچنین شدم!
سپرده ام تن به زمین،خون به رگ زمــــــان شدم
سایه صفت در پی تو،راهی لامکـــــــان شدم
بید شدم تا که شوم سایه تو وقت سفر
مـــــــــرا به خویشتن بخــــــوان!
به باغ آیینــــــــــــــه ببر!
اردلان سرفراز
۱۴ خرداد ۹۰